Oekraïne, pater Ihor Boyko: "In Washington praten ze over vrede, maar hier blijven de bommen vallen."

In Washington werden de gesprekken afgesloten met een ontmoeting tussen Zelensky en Trump, waaraan ook andere Europese leiders deelnamen, waaronder Macron en Meloni. Vladimir Poetin stemde ermee in om Volodymyr Zelensky binnen enkele dagen te ontmoeten. "Trump", schreef journalist Alessandro Banfi in zijn persoverzicht, "beloofde de Oekraïense president dat de Verenigde Staten zullen helpen de veiligheid van Oekraïne te waarborgen, met de steun van Europese landen. Dit is de eerste keer dat de VS het vooruitzicht van directe betrokkenheid hebben geaccepteerd." Zelensky noemde de Amerikaanse stap "een belangrijke stap voorwaarts" en voegde eraan toe dat de garanties "binnen een week of binnen tien dagen op papier zouden worden vastgelegd". Ondertussen "blijven in Oekraïne de alarmbellen rinkelen en blijven de bommen vallen", zegt pater Ihor Boyko , rector van het Grieks-katholieke seminarie in Lviv, die al drie jaar door het land reist om humanitaire hulp te bieden.

Hoe is het met je?

Laten we het zo zeggen: goed, ondanks alles.

Dit zijn cruciale dagen voor de ontwikkeling van het conflict. Eerst de ontmoeting in Alaska tussen Trump en Poetin, en vervolgens de tweede ronde van gesprekken gisteren in Washington. Hoe hebben Oekraïense burgers de tot nu toe ontvangen informatie en beelden ontvangen?

Laten we beginnen met Alaska: Poetin zo "vriendelijk", met zoveel bombarie en op de rode loper verwelkomd zien worden, was moeilijk te accepteren. Voor ons is hij een agressor die onuitsprekelijk lijden heeft veroorzaakt: hij gaf opdracht tot het doden van burgers, bezette onze gebieden en ontvoerde onze kinderen. De gedachte dat hij zo hartelijk werd ontvangen, wekte een gevoel van diep onrecht en lijden op.

De ontmoeting in Washington, waaraan Macron en Meloni deelnamen, gaf een sprankje hoop en eindigde met het nieuws dat er een ontmoeting zal plaatsvinden tussen Zelensky en Poetin.

We kunnen onszelf niet voor de gek houden. Ondanks de gesprekken blijven ze onze steden bombarderen. Ik vraag me af of er werkelijk een wil is om de oorlog en de bezetting te stoppen. Voor ons zou de eerste voorwaarde voor een serieuze dialoog het einde van de vijandelijkheden moeten zijn, een definitief staakt-het-vuren. Meloni's standpunt, dat de noodzaak van eenheid benadrukte, is een sterk punt. Een ontmoeting tussen de twee leiders zou een positieve stap zijn, maar niet ten koste van het opgeven van onze gebieden.

Het besluit over de territoria is uitgesteld en zal worden genomen tijdens de directe ontmoeting tussen Zelensky en Poetin

Ik zou blij zijn als deze ontmoeting zou plaatsvinden. Maar van onze kant kunnen we niet zo gemakkelijk gebieden opgeven als Poetin misschien verwacht. Stel je voor dat iemand Sicilië wil innemen. Ik denk niet dat de Italianen blij zouden zijn om een stuk van hun land op te geven en te zeggen: "Oké, kom op, laten we stoppen." Hetzelfde geldt voor ons Oekraïners, omdat we zoveel soldaten en zoveel levens in deze oorlog hebben verloren. We hebben een zeer hoge prijs betaald; zoveel jonge mensen zijn gestorven bij de verdediging van hun vaderland. Het eerlijkste zou zijn als alle gebieden die onrechtmatig door de Russen zijn bezet, terug zouden keren naar Oekraïne. Dit is wat het volk wil: wij hebben recht op ons eigen grondgebied. We willen niets dat van iemand anders is, maar we willen ons eigen grondgebied, dat teruggegeven moet worden. Het is alsof iemand drie appartementen had en een vijand er één innam en zei: "Doe het maar met de andere twee." Dat is niet eerlijk. We moeten begrijpen dat de Oekraïners willen wat van hen is. Ik weet niet wat Zelensky's besluit zal zijn, maar van wat we hier horen, zal dit het moeilijkste punt zijn om te beslissen: wat te doen met de tijdelijk bezette gebieden en de garanties dat zoiets niet meer gebeurt.

Fotocredit: LaPresse/Palazzo Chigi/Filippo Attili